Forum Dyskusyjne arhn.eu -- Kiedyś mieliśmy tu recki grema™

Jako że na discordzie kilka osób jest zainteresowanych tą grą a brakuje tam spoiler tagów postanowiłem założyć temat by podzielić się opiniami. Dla ludzi co nie grali: Doki Doki Literature club to darmowa gra gatunku visual novel która wyszła niedawno na steamie, osiągnęła już sporą popularność i należy do tych gier o których im mniej się wie tym lepiej, polecam więc sprawdzić, również osobom nie lubiącym okruchów życia albo fanom VN w ogóle.
http://store.steampowered.com/app/698780...ture_Club/



... okej, zostali sami co skończyli?
Więc dopiero skończyłem grę i muszę ochłonąć zanim wspomnę o wszystkim o czym chciałbym powiedzieć Na początku: pomysł z usuwaniem plików naprawdę świetny. Nie przypominam sobie by jakiś tytuł robił coś więcej niż dodawał spuki obrazki albo uniemożliwiał dalszą grę po skończeniu. Fabularnie wiedziałem w jaką stronę to zacznie iść po wspomnieniu o depresji(szczególnie że potem odrzuciłem Sayori), reset gry był ok ale w zbyt oczywistym momencie. Za to z jakiegoś powodu zaskoczyła mnie totalnie scena z nożem, myślałem że festiwal szaleństwa potrwa trochę dłużej.

Później napiszę swoje odczucia, ale na razie

SPOILERS AHEAD

Oh God, ta gra. Nie miałem jej zaspoilerowanej mocno, sprawdziłem tylko czy nie ma cycuszków żeby to postreamować. Chciałem, ale grając i tłumacząc jednocześnie na polski troszkę zaniechałem i nie nagrałem swojej pierwszej reakcji na scenę z Sayori. A jak zareagowałem? Cóż, przede wszystkim, ja się mocno wciągam w takie VNki. Przez dobre pół godziny zastanawiałem się czy pod koniec wyznać jej miłośc czy nie. Ale gdy potem ją zobaczyłem... dosłownie cofnąłem się od komputera i nie mogłem ze sobą nic zrobić przez dobre 15 minut. Dlaczego? Cóż, niżej dam nagranie z mojego 2 podejścia do tej gry (znajomy chciał ją zobaczyć). I nie spodziewałem się szczerze że za drugim razem, wiedząc co mnie czeka znowu mną tak wstrząśnie.

Patent z plikami i tym jak gra się psuje potem to jedna z najlepszych rzeczy które można zrobić i nawet nie wiedziałem że takie rzeczy są możliwe na silniku RenPy. Genocide i inne rzeczy z Undertale to się chowają przy tym.

Jest to jedna z naprawdę nielicznych gier o których chciałbym zapomnieć żeby zagrać w nie jeszcze raz od nowa, na świeżo. I jest to chyba jedyna gra która ma ostrzeżenia o contencie, które nie są na wyrost. Polecam, ta gra zasługuje żeby ludzie w nią grali, polecajcie ją każdemu, ale bez spoilowania. No chyba że faktycznie cierpi na depresję, wtedy lepiej nie kusić losu.

A teraz obiecany fragment z moją reakcją. Po angielsku i bez kamery, ale myślę że mój głos i późniejsze tłumaczenie czemu tak się czułem a nie inaczej wystarczą. Scena wyjścia z domu do szkoły ostatniego dnia zaczyna się gdzieś około 4:47:00
[video=youtube]https://youtu.be/pNp59OMObwQ?t=4h47m9s[/video]

MONIKA

(28-10-2017, 22:43)Wielkimati napisał(a): [ -> ]MONIKA

Just Monika (Just Monika)

Dostałem po ryju spoilerami że jedna waifu zamienia się w żyrandol; mam jeszcze po co grać?

(29-10-2017, 12:01)NekoNoKotei napisał(a): [ -> ]Dostałem po ryju spoilerami że jedna waifu zamienia się w żyrandol; mam jeszcze po co grać?

Tak.

(29-10-2017, 12:01)NekoNoKotei napisał(a): [ -> ]Dostałem po ryju spoilerami że jedna waifu zamienia się w żyrandol; mam jeszcze po co grać?

Nie.

Yuri to one true waifu. Dziękuję dobranoc.

A tak serio to gra jak na swoją pierwszą VN-kę mi się bardzo podoba, zwłaszcza swoim disturbing contentem. Szkoda tylko że pierwsza ścieżka tak się dłuży. Do dzisiaj nie jestem pewien ile jest zakończeń, i które jest prawdziwe.

Zabawne, że potrafię bez problemu grać w horrory jak Silent Hill czy lepsze Residenty, a DDLC powoduje u mnie paraliż, i nie chcę po "skończeniu" gry klikać dalej