25-11-2015, 23:17
To ja przedstawię zupełnie inną stronę medalu. Zawsze lubiłem grać wertując każdy zakamarek gry, jak się dało to powtarzając każdy możliwy wybór na różne sposoby (Pokemon Gold przeszedłem kilkanaście razy mając w sumie prawie każdego dostępnego poka w drużynie). Do dziś mnie boli to, że w Sacred nie odkryłem całej mapy (choć chyba było to niemożliwe, bo wliczali do jej powierzchni też niedostępne obszary). Tyle, że za młodu grało się dużo, często nocami, wkurzając rodzinę a później współlokatorów klikaniem myszki i ciągłym łażeniem do lodówki i kibla, ale teraz jak mam na karku pracę i wszelkie obowiązki domowe to czasu na gry nie ma już tak wiele, więc trzeba dobrze wybierać w co się zagra i jak. Z łezką w oku się patrzy na te czasy kiedy można było posiedzieć do 5 nad jakimś RPGiem i olać poranne zajęcia, czy niemal przespać połowę lekcji.
Ostatnio skończyłem Dragon Age Inkwizycja i zajęło mi to 88 godzin w przeciągu 3,5 miesiąca więc nawet dodając, że gdzieś tam po drodze zagrałem jakiś wyścig w Gran Turismo czy partyjkę w Mortal Kombat to wychodzi max 8-10h tygodniowo na granie, a trzeba by też uwzględnić, że byłem 3 dni na L4 i kurowałem się zabijając smoki ;p więc ten wynik i tak jest na wyrost. I choć w każdej dobrej grze poza główną fabułą i co ciekawszymi bocznymi jest trochę innych rzeczy do roboty to teraz mam tą świadomość, że każde kilka godzin spędzone na zgłębianie świata gry to kilka godzin mniej spędzone w innej na robieniu rzeczy pewnie nieco ciekawszych niż zaglądanie pod każdy kamień (tudzież do każdego kosza w Pokemonach) więc już nie przykładam się tak do grania. Zauważyłem też, że o ile dawniej interesowało mnie przechodzenie na coraz to wyższe poziomy trudności, to teraz mając do wyboru poziom "easy" wybiorę go i przejdę grę skupiając się jedynie na najważniejszych rzeczach i bez konieczności przechodzenia tej samej misji 20 razy, aż do skutku. I może nie jest "speed running" ale gram z pełną świadomością, że jak tylko trochę zaczyna się robić nudno, to już czas przejść do innego tytułu bo gier i tak jest pod dostatkiem. I w sumie teraz też sobie zdałem sprawę, że wtedy też były inne czasy, jak się dostało grę na urodziny, to przeważnie następna była pod choinkę, co w moim przypadku oznaczało pół roku czekania więc było kiedy wertować te lochy i siedliska zła.
W ogóle to przejście z trybu studenta na tryb człowieka pracującego zaowocowało tym, że nadal mi się zdarza kupować na promocjach gry w które "kiedyś zagram" i na Steamie mam chyba 75% biblioteki w ogóle nie ruszone, albo tylko odpalone, żeby zobaczyć jak gra wygląda i pograć max 1h. Na szczęście odkąd w pełni porzuciłem Steama i PC na rzecz Playstation to mniej kupuję, bo tu tak dobrych promocji nie ma, choć i tak mam już materiału na dobre 8-9 miesięcy grania (w kolejce czekają m.in. Cień Mordoru, Batman Arkham Asylum, Ni No Kuni i jakieś klasyki jak Breath Of Fire IV, Disgaea 2 itd). Przez to wszystko też mi się zdarzało kupować gry 2 razy bo zapominałem, że je już mam albo po jakimś czasie się logowałem do goga czy humble bundle, żeby sobie przypomnieć, że mam jakieś nieużyte jeszcze klucze. Gdzieś kiedyś kupiłem też Wiedzmina 1+2 i zapomniałem gdzie, a mail z kluczami Steam gdzieś przepadł, więc 2-kę w końcu kupiłem drugi raz, a w jedynkę do dziś nie grałem.
No jest jeszcze jednak kategoria gier - gry mobilne, gdzie faktycznie może coś czasu poświęcam na granie, głównie w tramwaju czy czekając na coś w pracy, ale ja tego typu produkcje traktuję tak samo jak czytanie etykiet szamponu siedząc na kibelku - zwykłe, bezmyślne zabijanie czasu, no chyba, że trafi się jakaś perełka choć tych to jest niewiele w całym morzu kupy stworzonej z myślą tylko o tym, żeby zająć człowieka czymś na chwilę kiedy nie ma nic lepszego do roboty.
Ostatnio skończyłem Dragon Age Inkwizycja i zajęło mi to 88 godzin w przeciągu 3,5 miesiąca więc nawet dodając, że gdzieś tam po drodze zagrałem jakiś wyścig w Gran Turismo czy partyjkę w Mortal Kombat to wychodzi max 8-10h tygodniowo na granie, a trzeba by też uwzględnić, że byłem 3 dni na L4 i kurowałem się zabijając smoki ;p więc ten wynik i tak jest na wyrost. I choć w każdej dobrej grze poza główną fabułą i co ciekawszymi bocznymi jest trochę innych rzeczy do roboty to teraz mam tą świadomość, że każde kilka godzin spędzone na zgłębianie świata gry to kilka godzin mniej spędzone w innej na robieniu rzeczy pewnie nieco ciekawszych niż zaglądanie pod każdy kamień (tudzież do każdego kosza w Pokemonach) więc już nie przykładam się tak do grania. Zauważyłem też, że o ile dawniej interesowało mnie przechodzenie na coraz to wyższe poziomy trudności, to teraz mając do wyboru poziom "easy" wybiorę go i przejdę grę skupiając się jedynie na najważniejszych rzeczach i bez konieczności przechodzenia tej samej misji 20 razy, aż do skutku. I może nie jest "speed running" ale gram z pełną świadomością, że jak tylko trochę zaczyna się robić nudno, to już czas przejść do innego tytułu bo gier i tak jest pod dostatkiem. I w sumie teraz też sobie zdałem sprawę, że wtedy też były inne czasy, jak się dostało grę na urodziny, to przeważnie następna była pod choinkę, co w moim przypadku oznaczało pół roku czekania więc było kiedy wertować te lochy i siedliska zła.
W ogóle to przejście z trybu studenta na tryb człowieka pracującego zaowocowało tym, że nadal mi się zdarza kupować na promocjach gry w które "kiedyś zagram" i na Steamie mam chyba 75% biblioteki w ogóle nie ruszone, albo tylko odpalone, żeby zobaczyć jak gra wygląda i pograć max 1h. Na szczęście odkąd w pełni porzuciłem Steama i PC na rzecz Playstation to mniej kupuję, bo tu tak dobrych promocji nie ma, choć i tak mam już materiału na dobre 8-9 miesięcy grania (w kolejce czekają m.in. Cień Mordoru, Batman Arkham Asylum, Ni No Kuni i jakieś klasyki jak Breath Of Fire IV, Disgaea 2 itd). Przez to wszystko też mi się zdarzało kupować gry 2 razy bo zapominałem, że je już mam albo po jakimś czasie się logowałem do goga czy humble bundle, żeby sobie przypomnieć, że mam jakieś nieużyte jeszcze klucze. Gdzieś kiedyś kupiłem też Wiedzmina 1+2 i zapomniałem gdzie, a mail z kluczami Steam gdzieś przepadł, więc 2-kę w końcu kupiłem drugi raz, a w jedynkę do dziś nie grałem.
No jest jeszcze jednak kategoria gier - gry mobilne, gdzie faktycznie może coś czasu poświęcam na granie, głównie w tramwaju czy czekając na coś w pracy, ale ja tego typu produkcje traktuję tak samo jak czytanie etykiet szamponu siedząc na kibelku - zwykłe, bezmyślne zabijanie czasu, no chyba, że trafi się jakaś perełka choć tych to jest niewiele w całym morzu kupy stworzonej z myślą tylko o tym, żeby zająć człowieka czymś na chwilę kiedy nie ma nic lepszego do roboty.